دتکتور مونوکسید کربن چیست؟

آشکارساز مونوکسید کربن جایگزینی برای آشکارسازهای دودی به شمار نمی آیند، همچنین وجود آشکارساز مونوکسید کربن اگر چه موجب افزایش ضریب اطمینان و ایمنی می شود، اما جایگزین نصب مناسب و سرویس منظم دوره ای وسایل گازسوز(یا سایر سوخت های فسیلی) و تمیز کردن مرتب دودکش‌ها نمی شود.

لازم به ذکراست که تاثیر سم مونوکسیدکربن ممکن است که اثرات متفاوتی بر اساس شرایط فیزیکی افراد داشته باشد. بنابراین آشکارساز مونوکسیدکربن طراحی شده بر اساس استانداردهای معتبر ممکن است نتواند حفاظت کاملی را برای افراد دارای شرایط پزشکی خاص فراهم کند.

منابع تولید مونوکسید کربن :

مونوکسید کربن یک گاز بی رنگ و غیر تحریک کننده است که در دسته مواد شیمیایی خفه کننده قرار دارد. و آثار سمی آن نتیجه مستقیم هیپوکسی (کمبود اکسیژن در بافت‌های بدن) ایجاد شده به دلیل قرار گرفتن در معرض این گاز است. مونوکسید کربن ممکن است در داخل خانه تولید شود و یا اینکه از محیط خارج وارد شود. میانگین سطح نرمال مونوکسیدکربن در مکان‌های مسکونی، اندازه گیری شده در بازه‌های زمانی 1 ساعت تا ۲۴ ساعت کمتر از ۱۰ ppm است. البته در شرایط وارونگی هوا سطوح بالاتری از مونوکسیدکربن محتمل است. باید توجه داشت که گاز شهری ممکن است شامل مقدار قابل توجهی مونوکسیدکربن قبل از احتراق باشد. نسبت ها و ترکیبات محصولات احتراق سوختهای کربنی بستگی به نوع سوخت و شرایط احتراق دارد. غلظتهای مختلف از مونوکسیدکربن در بیشتر فرآیندهای احتراق تولید می‌شود. گازهای خروجی از احتراق مواد جامد و سوخت‌های مایع ممکن است شامل غلظت‌های قابل توجهی از مونوکسیدکربن باشد، سطوحی از ۲۰ هزار ppm تا ۵۰ هزار ppm (2 تا ۵ درصد) غیرمنتظره نیست.

جریان برعکس در دودکش ممکن است در برخی از شرایط آب و هوایی، در تجهیزاتی که هوای لازم برای احتراق را از فضای داخل بنا دریافت می‌کنند، رخ دهد. این امر یک پدیده موقتی است که در برخی از انواع مشخص تجهیزات با وجود مراقبت و نگهداری ممکن است رخ دهد. غلظت خطرناک مونوکسیدکربن می‌تواند در محل سکونت، عموماً به خاطر عملکرد نادرست وسایل گرم‌کننده، عدم وجود هوای تازه کافی در فضای بسته، دود کش‌ها و دریچه‌های مسدود انباشته شود.

منابع دیگری از مونوکسیدکربن در خانه :

• عملکرد نادرست دستگاه های استفاده کننده از سوخت‌های فسیلی
• اجاق های کوره های استفاده کننده از سوخت چوبی
• شومینه ها
• روشن ماندن اتومبیل ها در گاراژ
• تجهیزات قابل حمل چون چمن زن های بنزینی و ژنراتور های مولد برق
• باربیکیو ها

در سیستم‌های هوای گرم معیوب، مونوکسید کربن ممکن است در اتاق های دورتر نیز پخش شود.

گاز مونوکسیدکربن میتواند با هوا مخلوط شده و از طریق سیستم تهویه به واحدهای دیگر ساختمان سرایت کند.

باربیکیو‌ها که از زغال استفاده می‌کنند، مونوکسیدکربن بسیار بالایی منتشر می‌کنند و باید صرفاً در فضای باز استفاده شوند.

مونوکسیدکربن محصول عمده گازی تولید شده در حریق های ناشی از سوزاندن کنترل نشده مواد کربنی است. غلظت های مختلفی از مونوکسیدکربن بسته به نوع ماده، شرایط سوزاندن و … تولید می‌شود.

استعمال دخانیات غلظت قابل توجهی از مونوکسیدکربن را تولید می‌کند.

یک منبع اصلی از مونوکسید کربن در محیط های غیر صنعتی، احتراق موتور است. غلظت مونوکسیدکربن در گاز اگزوز معمولاً ۱ تا ۳ درصد است که ممکن است به ۷ درصد نیز برسد.(در شرایط بد نگهداری یا تنظیم نبودن موتور)

گاز خروجی از موتورهای احتراق داخلی (به عنوان مثال وسایل نقلیه و ژنراتورهای مولد برق) که در فضای بسته راه‌اندازی شوند، به سرعت سطوح خطرناک از مونوکسیدکربن را تولید می‌کنند.

در ساختمان‌های دارای چند متصرف (مالک) و چند طبقه، مونوکسید کربن تولید شده در یک محوطه می‌تواند به بخش دیگری از بنا انتقال یافته و نشت کند. به عنوان مثال در فضاهای سقف، بین طبقات، در طول داکت ها و در دودکش های مشترک لذا استفاده از آشکارساز مونوکسید کربن بسیار کارآمد می باشد.